Innym zbrodniarzem, którego doświadczenie i wyjątkowe kwalifikacje zostały docenione, był Fritz Ter Meer, skazany w Norymberdze za ludobójstwo i zmuszanie do pracy niewolniczej w Auschwitz. Właściciele firmy Bayer uznali, że będzie najlepszym kandydatem, by dbać o rozwój biznesu i w 1956 roku zatrudnili go na stanowisku prezesa firmy, które piastował ponad 10 lat. Taka polityka doboru kadr zaowocowała wieloma przestępczymi działaniami koncernu już po wojnie, jak choćby finansowanie i podsycanie, zbrojnego konfliktu w Demokratycznej Republice Konga, przez spółkę H.C. Strack należącą do firmy Bayer, by od walczących frakcji kupować za bezcen koltan – rzadki minerał wydobywany w Kongo. Warto też dodać, że Fritza Ter Meera uważa się za twórcę Codex Alimentarius, który jest zbiorem przyjętych w skali międzynarodowej norm żywności, kodeksowych praktyk, zaleceń i wytycznych wykorzystywanych przez urzędowe służby kontroli, przemysł rolno-spożywczy oraz środowiska naukowe.
Wiemy już co nieco o tych, którzy budowali farmaceutyczne imperium. Mamy jako takie wyobrażenie o ich moralności, talentach oraz rozmachu, z jakim działali. Innymi słowy mamy idealnych podejrzanych i dobry motyw, a co z „corpus delicti”? Czy ktoś zastanawiał się dlaczego pomimo wielu dekad intensywnych wysiłków naukowców, ogromnych nakładów na badania, ludzie są coraz bardziej chorzy?
Średnia długość życia co prawda się wydłuża, choć dzieje się to przede wszystkim za sprawą zmniejszonej śmiertelności niemowląt, trzeba jednak zauważyć, że ludzie coraz wcześniej zaczynają swoją walkę o zdrowie, zmagając się z przewlekłymi schorzeniami wymagającymi regularnych wizyt w gabinetach lekarskich i niekończących się wydatków na leki, które nie leczą, a jedynie pozwalają funkcjonować. Jednak nie tylko starsi ludzie, to stali klienci branży. Coraz większą liczbę dzieci dotykają różnego rodzaju alergie, problemy neurologiczne i nawracające infekcje. Trudno sobie wyobrazić lepsze okoliczności dla prosperowania farmaceutyczno – medycznego biznesu.
Ciąg dalszy nastąpi…
Autor: Dariusz Bolibok
Dodaj swój komentarz