Dziś obchodzimy 80. rocznicę tragicznych wydarzeń związanych z masowym mordem więźniów na zamku w Lublinie oraz likwidacją niemieckiego więzienia. To bolesne wspomnienie pozostaje żywe w pamięci mieszkańców Lublina.
Likwidacja więzienia
W dniach 19-21 lipca 1944 roku władze więzienia rozpoczęły proces jego likwidacji. Dokumentację pakowano do skrzyń, wywożono lub palono, a więźniów kierowano na egzekucje do obozu koncentracyjnego lub przed sądy doraźne. W tych dniach do KL Lublin wywieziono i zgładzono ponad 1000 osób.
Masakra więźniów
22 lipca 1944 roku o godzinie 9:00 funkcjonariusze niemieckiej tajnej policji, wraz z SS-Hauptsturmführerem Hermanem Worthoffem, przybyli na zamek. Przeszli na oddział I i kazali otworzyć cele od numeru 7 do 11. Po otwarciu cel zaczęli strzelać przez kraty do zgromadzonych w nich więźniów. Aby kontynuować egzekucje, przenieśli się do celi nr 35 na oddziale V, gdzie rozstrzelali Żydów. Następnie przetransportowano więźniów z innych cel, z których wielu także zostało rozstrzelanych. Masakra trwała około dwóch godzin, aż do momentu otrzymania polecenia niezwłocznego opuszczenia Lublina przez Domnicka. Tego dnia życie straciło blisko 300 więźniów.
Po masakrze
25 lipca 1944 roku utworzono Polsko-Radziecką Komisję do Zbadania Zbrodni Popełnionych w Więzieniu na Zamku. W jej skład weszli przedstawiciele Armii Czerwonej oraz społeczności Lublina. Komisja przeprowadziła oględziny więzienia oraz ciał ofiar. Na terenie więzienia znaleziono 127 niezidentyfikowanych ciał, które pochowano uroczyście 28 lipca 1944 roku na Podzamczu. W uroczystości wzięły udział tysiące mieszkańców Lublina. 25 lutego 1954 roku dokonano ekshumacji zwłok, które przeniesiono na cmentarz przy ulicy Lipowej w Lublinie.
Podziel się swoimi refleksjami w komentarzach i udostępnij ten artykuł, aby więcej osób mogło poznać historię tych dramatycznych dni.
Dodaj swój komentarz